Bali it is!
Blijf op de hoogte en volg Sigrid en Cornelis
14 September 2012 | Indonesië, Lovina
Bali it is! Lovina om precies te zijn. Gisterochtend (nacht) hebben de oversteek gemaakt van Java naar Bali. Het was een lange reis. Maar we zullen beginnen waar we gebleven waren: het strand van Pangadaran.
Op donderdag 6 september hadden we hier, zoals verteld, een heerlijke relaxte dag gehad. Helaas was het vervolg niet zo relaxed: we waren beide verbrand, (Sigrid het ergst) en niet zo'n beetje ook! Wat twee uurtjes Indonesische zon wel niet kan doen. Doordat het heel erg waaide voelden we niet hoe erg die zon brandde en hadden we ons ook niet ingesmeerd ("eerst maar 's een beetje bruin worden.."), kan niet weer dus!
Vrijdag 7 september hebben we de trein genomen naar Yogyakarta (midden-Java). In de trein ontmoeten we een stel gezellig Belgen (Ann, Elke en Wim) waarmee we die dag verder zijn gereisd en die we die dag niet voor het laatst zouden zien. De treinreis, met economy class (dus tussen de locals), viel ons 100 punten mee. Het sjouwen met de zware backpacks, op de verbrande schouders en heupen, door de hete stad viel ons een stuk zwaarder. Helemaal toen hostel na hostel "full" bleek te zijn. Uiteindelijk met z'n tweeen wel een fijn hostel gevonden, voor maar 100.000 rp per nacht (ong. 8 euro, 4 euro pp), ons goedkoopste slaapplek tot nu toe! Hiervoor mag je dan ook niet veel luxe verwachten: koud water, geen doorspoelende wc (maar met emmertjes water lukt dit ook wel), geen dekens, geen airco (wel waaier!), geen handdoeken.. Maar hier ben je snel aan gewend en het bespaart veel geld! We zijn hier dan ook 3 nachten gebleven.
Zaterdag 8 september wilden we naar Borobudur, (een van de) grootste Boedhistische tempels ter wereld. Omdat de local-train ons goed bevallen was, wilden we (in tegenstelling tot de meeste andere toeristen, die gewoon een tour boeken) de local-bus ook wel eens uitproberen. Ook dit ging prima. Enige nadeel is dat de bussen hier zijn gebouwd op de mensen van hier, die dus lang niet zulke lange benen hebben als wij. Gevolg hiervan was dat Cornelis niet tussen de bankjes pastte.. Dan maar met de benen in het gangpad! Ook doen ze hier amper aan haltes, behalve in de stadsbus. Over het algemeen rijdt de bus van station naar station, en als je er ergens anders uit wilt dan roep je maar en dan stopt de bus. Borobudur moet je gezien hebben als je in Yogya bent geweest, maar daar is het ook mee gezegd. Wij vonden het er veel te druk met allemaal toeristen, vooral ook veel iritante, asociale Nederlanders. En de entree is ook nog eens enorm duur, helemaal voor Indonesische begrippen. Gelukkig hadden wij 50% studentenkorting, met dank aan onze ouders die onze (inmiddels al verlopen) studentenkaarten in hadden gescand. Savonds wilden we een gezellig kroegje opzoeken, maar de gezelligheid bleek zich op de straat te bevinden. Om precies te zijn op de stoep tegenover de kroeg met livemuziek, voor de supermarkt (waar het bier goedkoper was!!). En wie kwamen we hier tegen: onze Belgische vrienden (Ann en Elke waren we ook al op Borobudur hadden gespot). Het bier is hier op Java trouwens enorm duur, om niet over de andere dranken te spreken. Dit heeft er waarschijnlijk mee te maken dat 85% van de bevolking hier Moslim is en daarom geen alcohol drinkt.
Zondag 9 september hebben we eerst onze treinkaartjes voor naar Malang geregeld. Dit bleek niet meer te kunnen voor dezelfde avond, dus dan maar een dag later. We moesten dus een dag extra in Yogyakarta blijven en besloten van deze zondag een relaxdagje te maken. Alleen even in het centrum rondgekeken en we wilden naar het paleis van de sultan, maar die was al dicht. Het afdingen hier is echt een sport, en we zijn er al aardig goed in geworden (vooral Cornelis!). Soms zijn we zo fanatiek, dat we haast vergeten dat het slavenarbeid te noemen is om iemand voor 50 eurocent ons een hele tijd rond te laten fietsen in een becak in de blakende zon, heuvel op en heuvel af;)
Maandag 10 september hebben we lekker uitgeslapen, onze tassen ingepakt en deze op het treinstation achtergelaten (in een locker) en toen een scootertje gehuurd. Hierop zijn we naar Prambanan gegaan. Op een scooter rijden tussen het drukke verkeer hier is een avontuur opzich. Eerst was het nog wat onwennig, maar al gauw was Cornelis helemaal in zn element. Druk toeterend en links en rechts inhalend was hij niet meer van de locals te onderscheiden. Hij had het er zo druk mee dat het hem zelfs even ontkwam dat een stoplicht (een van de weinigen hier) op rood stond. De scootertjes hier kunnen trouwens wel 90 km/uur en ze heten ook "motorbikes", het zijn dus niet echte scooterjes. Prambanan is een hindoeistisch tempelcomplex, die wij persoonlijk meer de moeite waard vonden dan Borobudur (misschien wel omdat het hier een stuk rustiger was). Na Prambanan hebben we de omgeving verder verkend. Erg leuk op zo'n scooter, zo heb je veel meer vrijheid. Savonds om half 12 ging onze (nacht)trein naar Malang, tot die tijd hebben we ons wat proberen te vermaken in een internetcafe en bij het hostel gezeten. Voor de nachttrein hadden we executive class geboekt, aangezien we er zeker van wilden zijn dat we konden slapen. Helaas was dit geen succes, volgende keer maar gewoon weer cheap voor economy gaan dus!
Dinsdag 11 september kwamen we om 7 uur sochtends aan in Malang. Dit bleek een stad met weinig toeristen te zijn en ook was het niet mogelijk (alleen voor heel veel geld) een tour naar de vulkaar Bromo te boeken. We zijn daarom zo snel mogelijk doorgereisd naar Probolinggo om vanuit hier de bus naar Cemoro Lawang, het laatste dorpje voor Bromo, te nemen. De eerste busreis ging erg snel. De tweede bus vertrok helaas pas toen deze vol was (wat heel gebruikelijk is hier) en hier moesten wij daarom 2,5 uur op wachten. Om 4 uur smiddags kwamen we uiteindelijk aan in Cemoro Lawang, volledig uitgeput van 16,5 uur reizen en een nacht overslaan. De wekker zou alweer om 03.15 gaan de volgende dag, dus we zijn eigenlijk meteen na het avondeten gaan slapen.
Woensdag 12 september stond er om 04.00 een jeep voor ons klaar om ons eerst naar het viewpoint te brengen, waarop we de zon op zouden zien komen en Bromo konden zien. Het uitzicht was fantastisch, maar wel jammer dat je dit moet delen met honderden mensen. Toch heel anders dan onze ervaring op de krater bij Garut. Maar al met al ook een fantastische ervaring. Boven op de berg kwamen we dezelfde Nederlanders weer tegen als die waar we bij in de bus hadden gezeten van Malang naar Probolinggo de vorige dag. We komen hier steeds dezelfde mensen weer tegen, erg grappig! Om 06.00 vervolgden we onze weg in jeep langs een hele mooie route. Uiteindelijk kwamen we bij Bromo aan, welke we hebben beklommen. Een hele klim, zeker door het mulle zand. Maar zeker de moeite waard!! Toen we om 08.00 weer terug waren in Cemoro Lawang zijn we na een ontbijt (bij de locals, samen met een gezellig Belgisch stel) en een douche (bij Bromo is het een en al zand en het waaide nogal..) nog even een paar uurtjes ons bedje in gedoken. Om 13.00 waren we weer terug in Probolinggo, waar we tot 20.00 ons moesten vermaken, want pas dan ging onze bus naar Lovina (Bali). Het wachten duurde erg lang, vooral toen de bus ook nog eens meer dan een uur te laat kwam. En we voelden ook niet erg op ons gemak in het donker op het station daar. Iedereen keek naar ons en Sigrid werd ook de hele tijd nagekeken en geroepen, vandaar de korte broek maar verruild voor de lange! De busreis verliep gelukkig wel vrij vlot (behalve de eerste anderhalf uur, toen was Sigrid ondanks de reispilletjes toch weer kotsmisselijk).
Uiteindelijk zijn we, inmiddels donderdag 13 september, om 06.00 uur aangekomen in Lovina (Bali), waar we nu nog steeds zijn. Het is hier heerlijk!!! En we zitten in een erg leuk hotel/hostel. Eigenlijk zijn het allemaal losse huisjes/hutjes in een tuin. Dit is de grootste kamer die we tot nu toe hebben gehad, met alles voor ons zelf, voor maar 130.000. Wat ook erg leuk is, is dat onze badkamer buiten is (wel gedeeltelijk overdekt) waardoor je overdag in de zon staat te douchen. We genieten van volle teugen van onze welverdiende rust (na 3 halve/gebroken nachten). Vannochtend hebben we in een klein bootje dolfijnen gespot, echt heeeeel erg vet om die van zo dicht bij te zien en het waren er ook heel erg veel. Voor de rest hebben we vandaag en gister niet zoveel anders gedaan dan op het strand gelegen en lekker gegeten! Hier in Lovina zijn we Ann en Elke ook weer tegengekomen. Met zn vieren nemen we morgen de taxi (dat was goedkoper dan de local bus:o) naar Ubud, waar we het strand weer gaan verruilen voor wat meer cultuur. We hebben veel over Ubud gehoord, dus we zijn erg benieuwd!
Tussen Java en Bali merken wij al een groot verschil. Bali is veel relaxter, ook wat duurder in bepaalde dingen (misschien ook wel omdat er in Lovina veel toeristen komen in de zomermaanden) en de afstanden zijn een stuk kleiner!
Dit was het weer voor vandaag vanuit het zonovergoten Lovina. Foto's volgen nog!
Liefs Cornelis & Sigrid
Op donderdag 6 september hadden we hier, zoals verteld, een heerlijke relaxte dag gehad. Helaas was het vervolg niet zo relaxed: we waren beide verbrand, (Sigrid het ergst) en niet zo'n beetje ook! Wat twee uurtjes Indonesische zon wel niet kan doen. Doordat het heel erg waaide voelden we niet hoe erg die zon brandde en hadden we ons ook niet ingesmeerd ("eerst maar 's een beetje bruin worden.."), kan niet weer dus!
Vrijdag 7 september hebben we de trein genomen naar Yogyakarta (midden-Java). In de trein ontmoeten we een stel gezellig Belgen (Ann, Elke en Wim) waarmee we die dag verder zijn gereisd en die we die dag niet voor het laatst zouden zien. De treinreis, met economy class (dus tussen de locals), viel ons 100 punten mee. Het sjouwen met de zware backpacks, op de verbrande schouders en heupen, door de hete stad viel ons een stuk zwaarder. Helemaal toen hostel na hostel "full" bleek te zijn. Uiteindelijk met z'n tweeen wel een fijn hostel gevonden, voor maar 100.000 rp per nacht (ong. 8 euro, 4 euro pp), ons goedkoopste slaapplek tot nu toe! Hiervoor mag je dan ook niet veel luxe verwachten: koud water, geen doorspoelende wc (maar met emmertjes water lukt dit ook wel), geen dekens, geen airco (wel waaier!), geen handdoeken.. Maar hier ben je snel aan gewend en het bespaart veel geld! We zijn hier dan ook 3 nachten gebleven.
Zaterdag 8 september wilden we naar Borobudur, (een van de) grootste Boedhistische tempels ter wereld. Omdat de local-train ons goed bevallen was, wilden we (in tegenstelling tot de meeste andere toeristen, die gewoon een tour boeken) de local-bus ook wel eens uitproberen. Ook dit ging prima. Enige nadeel is dat de bussen hier zijn gebouwd op de mensen van hier, die dus lang niet zulke lange benen hebben als wij. Gevolg hiervan was dat Cornelis niet tussen de bankjes pastte.. Dan maar met de benen in het gangpad! Ook doen ze hier amper aan haltes, behalve in de stadsbus. Over het algemeen rijdt de bus van station naar station, en als je er ergens anders uit wilt dan roep je maar en dan stopt de bus. Borobudur moet je gezien hebben als je in Yogya bent geweest, maar daar is het ook mee gezegd. Wij vonden het er veel te druk met allemaal toeristen, vooral ook veel iritante, asociale Nederlanders. En de entree is ook nog eens enorm duur, helemaal voor Indonesische begrippen. Gelukkig hadden wij 50% studentenkorting, met dank aan onze ouders die onze (inmiddels al verlopen) studentenkaarten in hadden gescand. Savonds wilden we een gezellig kroegje opzoeken, maar de gezelligheid bleek zich op de straat te bevinden. Om precies te zijn op de stoep tegenover de kroeg met livemuziek, voor de supermarkt (waar het bier goedkoper was!!). En wie kwamen we hier tegen: onze Belgische vrienden (Ann en Elke waren we ook al op Borobudur hadden gespot). Het bier is hier op Java trouwens enorm duur, om niet over de andere dranken te spreken. Dit heeft er waarschijnlijk mee te maken dat 85% van de bevolking hier Moslim is en daarom geen alcohol drinkt.
Zondag 9 september hebben we eerst onze treinkaartjes voor naar Malang geregeld. Dit bleek niet meer te kunnen voor dezelfde avond, dus dan maar een dag later. We moesten dus een dag extra in Yogyakarta blijven en besloten van deze zondag een relaxdagje te maken. Alleen even in het centrum rondgekeken en we wilden naar het paleis van de sultan, maar die was al dicht. Het afdingen hier is echt een sport, en we zijn er al aardig goed in geworden (vooral Cornelis!). Soms zijn we zo fanatiek, dat we haast vergeten dat het slavenarbeid te noemen is om iemand voor 50 eurocent ons een hele tijd rond te laten fietsen in een becak in de blakende zon, heuvel op en heuvel af;)
Maandag 10 september hebben we lekker uitgeslapen, onze tassen ingepakt en deze op het treinstation achtergelaten (in een locker) en toen een scootertje gehuurd. Hierop zijn we naar Prambanan gegaan. Op een scooter rijden tussen het drukke verkeer hier is een avontuur opzich. Eerst was het nog wat onwennig, maar al gauw was Cornelis helemaal in zn element. Druk toeterend en links en rechts inhalend was hij niet meer van de locals te onderscheiden. Hij had het er zo druk mee dat het hem zelfs even ontkwam dat een stoplicht (een van de weinigen hier) op rood stond. De scootertjes hier kunnen trouwens wel 90 km/uur en ze heten ook "motorbikes", het zijn dus niet echte scooterjes. Prambanan is een hindoeistisch tempelcomplex, die wij persoonlijk meer de moeite waard vonden dan Borobudur (misschien wel omdat het hier een stuk rustiger was). Na Prambanan hebben we de omgeving verder verkend. Erg leuk op zo'n scooter, zo heb je veel meer vrijheid. Savonds om half 12 ging onze (nacht)trein naar Malang, tot die tijd hebben we ons wat proberen te vermaken in een internetcafe en bij het hostel gezeten. Voor de nachttrein hadden we executive class geboekt, aangezien we er zeker van wilden zijn dat we konden slapen. Helaas was dit geen succes, volgende keer maar gewoon weer cheap voor economy gaan dus!
Dinsdag 11 september kwamen we om 7 uur sochtends aan in Malang. Dit bleek een stad met weinig toeristen te zijn en ook was het niet mogelijk (alleen voor heel veel geld) een tour naar de vulkaar Bromo te boeken. We zijn daarom zo snel mogelijk doorgereisd naar Probolinggo om vanuit hier de bus naar Cemoro Lawang, het laatste dorpje voor Bromo, te nemen. De eerste busreis ging erg snel. De tweede bus vertrok helaas pas toen deze vol was (wat heel gebruikelijk is hier) en hier moesten wij daarom 2,5 uur op wachten. Om 4 uur smiddags kwamen we uiteindelijk aan in Cemoro Lawang, volledig uitgeput van 16,5 uur reizen en een nacht overslaan. De wekker zou alweer om 03.15 gaan de volgende dag, dus we zijn eigenlijk meteen na het avondeten gaan slapen.
Woensdag 12 september stond er om 04.00 een jeep voor ons klaar om ons eerst naar het viewpoint te brengen, waarop we de zon op zouden zien komen en Bromo konden zien. Het uitzicht was fantastisch, maar wel jammer dat je dit moet delen met honderden mensen. Toch heel anders dan onze ervaring op de krater bij Garut. Maar al met al ook een fantastische ervaring. Boven op de berg kwamen we dezelfde Nederlanders weer tegen als die waar we bij in de bus hadden gezeten van Malang naar Probolinggo de vorige dag. We komen hier steeds dezelfde mensen weer tegen, erg grappig! Om 06.00 vervolgden we onze weg in jeep langs een hele mooie route. Uiteindelijk kwamen we bij Bromo aan, welke we hebben beklommen. Een hele klim, zeker door het mulle zand. Maar zeker de moeite waard!! Toen we om 08.00 weer terug waren in Cemoro Lawang zijn we na een ontbijt (bij de locals, samen met een gezellig Belgisch stel) en een douche (bij Bromo is het een en al zand en het waaide nogal..) nog even een paar uurtjes ons bedje in gedoken. Om 13.00 waren we weer terug in Probolinggo, waar we tot 20.00 ons moesten vermaken, want pas dan ging onze bus naar Lovina (Bali). Het wachten duurde erg lang, vooral toen de bus ook nog eens meer dan een uur te laat kwam. En we voelden ook niet erg op ons gemak in het donker op het station daar. Iedereen keek naar ons en Sigrid werd ook de hele tijd nagekeken en geroepen, vandaar de korte broek maar verruild voor de lange! De busreis verliep gelukkig wel vrij vlot (behalve de eerste anderhalf uur, toen was Sigrid ondanks de reispilletjes toch weer kotsmisselijk).
Uiteindelijk zijn we, inmiddels donderdag 13 september, om 06.00 uur aangekomen in Lovina (Bali), waar we nu nog steeds zijn. Het is hier heerlijk!!! En we zitten in een erg leuk hotel/hostel. Eigenlijk zijn het allemaal losse huisjes/hutjes in een tuin. Dit is de grootste kamer die we tot nu toe hebben gehad, met alles voor ons zelf, voor maar 130.000. Wat ook erg leuk is, is dat onze badkamer buiten is (wel gedeeltelijk overdekt) waardoor je overdag in de zon staat te douchen. We genieten van volle teugen van onze welverdiende rust (na 3 halve/gebroken nachten). Vannochtend hebben we in een klein bootje dolfijnen gespot, echt heeeeel erg vet om die van zo dicht bij te zien en het waren er ook heel erg veel. Voor de rest hebben we vandaag en gister niet zoveel anders gedaan dan op het strand gelegen en lekker gegeten! Hier in Lovina zijn we Ann en Elke ook weer tegengekomen. Met zn vieren nemen we morgen de taxi (dat was goedkoper dan de local bus:o) naar Ubud, waar we het strand weer gaan verruilen voor wat meer cultuur. We hebben veel over Ubud gehoord, dus we zijn erg benieuwd!
Tussen Java en Bali merken wij al een groot verschil. Bali is veel relaxter, ook wat duurder in bepaalde dingen (misschien ook wel omdat er in Lovina veel toeristen komen in de zomermaanden) en de afstanden zijn een stuk kleiner!
Dit was het weer voor vandaag vanuit het zonovergoten Lovina. Foto's volgen nog!
Liefs Cornelis & Sigrid
-
14 September 2012 - 14:30
Johannes & Elleke:
Oooooh... wauwww!! We wurde suver jaloers fon jim avonturen! Echt super!! Binne echt beneid nei de foto's!
Leafs! -
14 September 2012 - 14:48
Arne En Antje:
Geweldig hoor!! Wat een indrukken en belevenissen...we wachten weer vol spanning op jullie volgende verslag!!!! :-)
Liefs A&A
(PS hadden jullie al gehoord dat we (weer) oom en tante zijn geworden? ;) Alwin heet hij!)
-
14 September 2012 - 14:53
Karin:
Leuk om weer een reisverslag van jullie te lezen, prachtige verhalen ! Geniet en wij wachten weer op het volgende reisverslag. -
14 September 2012 - 14:57
Ingrid:
He Sigrid & Cornelis!
Wat een super mooi verslag, het klinkt allemaal fantastisch, al lijkt het reizen als locals mij wel een beetje afzien ;) Heel veel plezier nog en ik wacht jullie volgende verslag af!
xx Ingrid -
14 September 2012 - 16:31
Silvie:
Heeee Sigrid en Cornelis!
Wat gaaf en leuk wat jullie al meemaken. Volop genieten dus. Veel plezier nog in Bali!!
Groetjes vanuit Zuid-Afrika -
14 September 2012 - 16:55
Daniël:
Hoi Cornelis en Sigrid,
Ik mis jullie. Hoeveel nachtjes nog?
Dikke tût Daniël -
14 September 2012 - 17:36
Jannes En Johanna:
hey daar, super wat jullie allemaal beleven en meemaken!!
cornelis: pas maar goed op sigrid daar.
veel plezier en geniet ervan!!
liefs jannes en johanna -
14 September 2012 - 18:41
Wijbe & Klasina:
Heee reizigers.
Super leuk om te leasen dat jim et sa nei de sin ha :)
Dus nog mar lekker geniete en wie wachtsje wol wer op et volgende reisverslag.
PS. al zonnebrand kocht :P Jim mat nog tot December, dus bruin wurre jim ek wol MEI zonnebrand ;)
Leafs !! -
17 September 2012 - 16:13
Cor En Marjanne:
Hee Sigrid en Cornelis,
Wat leuk dat jullie het daar zo mooi hebben.
En grappig dat daar zoveel Nederlanders en Belgen zijn.
We zijn super nieuwschierig naar de foto's.
De vorige foto's zijn ook heel mooi.
De volgende keer dat jullie met heit en mem gaan skypen, moet je mij ook even smsen.
Dan wil ik er ook wel even bij zitten.
Veel plezier daaro!!!
Liefs Cor en Marjanne -
17 September 2012 - 18:45
Geert En Jikje:
Hallo Sigrid en Cornelis
Net even de link van je heit gekregen en alles even gelezen.
Super wat een belevenis. Kijk uit naar jullie volgende verslag.
Geniet er van.
Liefs geert en jikje -
18 September 2012 - 09:43
Tamara:
Sigrid en Cornelis!
Wat een leuke verhalen! Ik ben gewoon jaloers:P Ik zit hier met mn boeken me door mijn master heen te ploeteren en jullie maken de leukste avonturen mee! Heel veel plezier nog en lekker genieten daar:)
Liefs Tamara -
18 September 2012 - 10:18
Cor En Jannette:
Hallo Sigrit en Cornelis
Jullie kunnen samen wel een boek gaan schrijven. Jullie verslag is heel erg leuk en informatief geschreven. Geniet van elke minuut.
groetjes Van Cor(nelis) en Jannette -
19 September 2012 - 11:27
Johanna En Hugo:
Leave Sigrid en Cornelis,
In een woord: WAUW. wat een belevenissen en wat een ervaringen. Stiekem zijn we wel jaloers hoor. Echt heel erg leuk om allemaal te lezen. En wat een prachtige foto's!
Geniet ervan en we blijven lezen!!!!!!!!!!
Groetjes Hugo, Johanna en Esther -
21 September 2012 - 22:27
Janny:
he Sigrid en Cornelis,
Geweldig wat een belevenissen, wat is het leven in nederland dan saai....
Leuk als die verhalen, dat is al leuk om te lezen.
veel plezier op Bali en tot horens.
morgemn gaan we o.s de verjaardag van jullie heit vieren!
groetjes Janny
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
