The highlight of North-Thailand

สวัสดี ทุกอย่าง
Oftewel: hallo allemaal!
Donderdag 27 september hebben wij onze eerste voeten op Thaise bodem gezet, en zoals jullie nu zullen begrijpen kennen wij nog steeds geen een woordt Thai!! Wel hebben we inmiddels kennisgemaakt met de Thaise mensen, hun cultuur, natuur en eten:)

Wat een verandering: echte snelwegen, onweer, groen, hoogbouw.. dit alles hadden wij al een tijdje niet meer gezien! In Thailand is het momenteel het einde van het regenseizoen, waardoor het zo nu en dan keihard regent, maar waardoor het er ook allemaal groen en heel mooi uitziet. De eerste avond en de volgende ochtend hadden we enorm veel regen en onweer, waardoor we wel even zoiets hadden van 'wat doen we hier?!!!' Maar daarna gelukkig alleen zo nu en dan een buitje, wat soms juist ook wel lekker is, want het is hier wel een stuk benauwder dan in Indonesie.

De eerste vijf dagen/vier nachten zijn we in Bangkok, op de Khao San Road, gebleven. Dat is DE backpackersstraat in Bangkok. Het is er zowel overdag als savonds/snachts erg gezellig. En het staat er vol met stalletjes waar je vanalles kunt kopen, waaronder heeeerlijk eten. Waar we dit in Indonesie meestal niet aan durfden hebben we hier elke dag wel een keer op straat gegeten, voor super weinig geld (1 euro pp!). Als je over de Khao San Road loopt (overal uiteraard, maar hier toch wel extreem) wordt je echt om de 5 a 10 meter aangesproken of je wat van hun wilt kopen. Vooral de mannetjes die Cornelis een pak aan wilden smeren of de savonds de mannetjes die ons met de tuktuk naar de beruchte pingpongshow wilden brengen waren erg irritant. Hierom waren we wel blij na vijf dagen de stad weer te verlaten en hier in ieder geval van af te zijn! Cornelis heeft, niet bij een van de maar ergens anders, nog wel een pak op maat laten maken. Een pak, 3 blousjes en stropdassen kost hier maar 200 euro, en dat alles op maat en alle details zelf uitgekozen (hoeveel zakken in de broek, hoeveel spleten in het jasje, wat voor boorden op de blousjes, welke kleuren aan binnen en buitenkant etc.). Wanneer we eind november weer in Bangkok zijn kunnen we het ophalen. Spannend! In Bangkok hebben we onder andere de Grand Palace met daarbij behorende tempel Wat Phra Khao bezocht. We wisten niet precies hoe we er moesten komen, dus onderweg hadden we twee keer de weg gevraagd en twee keer kregen we te horen dat de palace dicht was ("maar we konden veel beter naar ... gaan"). Gelukkig hadden we hier al over gelezen en zijn we er toch gewoon heen gegaan. En natuurlijk was het gewoon open. In Bangkok krijg je wel wat een verkeerde indruk van de Thaise mensen. Zodra je buiten de stad komt zijn ze super aardig, totaal niet opdringerig en willen ze je overal wel mee helpen, maar in de stad ligt dat wel even anders. Wat ons ook meteen opviel was dat de mensen hier erg slecht Engels spreken. We hadden verwacht dat het hier beter zou zijn dan in Indonesie, maar in werkelijkheid is het daar een stuk makkelijker communiceren. En dat ze hier hun eigen alfabet/letters hebben maakt het er ook niet makkelijker op. We vroegen bijvoorbeeld een taxichauffeur naar Hua Lamphong te gaan, HET grote treinstation hier. Hij snapte niet waar we het over hadden. Pas toen we hem de Thaise letters lieten zien snapte hij waar we heen wilden. En dat in zo'n grote stad, met zoveel toeristen! Verder hebben zijn we in Bangkok op het hoogste gebouw van Thailand, Bayoke Tower, geweest - 309 meter hoog. Vanaf hier hadden we een schitterend uitzicht over de stad. Zelfs vanaf deze hoogte is het enige wat je ziet... stad. Dit laat dus wel zien hoe mega groot Bangkok is! We hebben van bijna alle mogelijke vormen van het vervoer gebruik gemaakt: taxi, bus, trein, skytrain, ferry boot, longtailboat, tuktuk.. Erg leuk om op deze manier de stad te verkennen. Met een longtailboat zijn we door een aantal grachtjes gevaren. Aan de kant van deze grachtjes wonen veel mensen in krotten op houten palen. Indrukwekkend om te zien.

Maandag 1 oktober was onze laatste dag in Bangkok. We hebben gelunchd met Silvie en Carien, die de vorige dag waren aangekomen vanuit Zuid-Afrika. Erg leuk en apart om hun hier in Thailand te zien! Op het eind van de middag hebben we de bus richting the Southern Bus Terminal genomen, wat overigens een gok was of we wel in de goede bus zaten, want opnieuw was er weer niemand die Engels sprak. Na een reis vol remmen-gas geven-remmen-gas geven (=misselijkheid) kwamen we daar aan. Vanaf hier een minibusje naar Kanchanaburi, 100 km ten westen van Bangkok genomen. Een mooi plekje aan de river Kwai gevonden. Heerlijk wat een rust na de drukke stad! De dinsdags hebben we een scootertje gehuurd en zijn we richting het Erawan National Park gereden, waarin zich de Erawan Waterfalls bevinden. Een mooie route langs bergen en vooral veel bossen. Onderweg kwamen we bordjes tegen met het 'pas op: olifanten'-teken tegen (helaas geen olifant gezien) en er vloog een slang voor ons langs over de weg. Ja ja, we zijn echt in Thailand!! De Erawan Waterfalls bestaan at uit zeven verschillende niveaus met watervallen. Een hele klim, vooral naar de laatste niveaus, maar zeker de moeite waard. Echt de meest mooie watervallen die wij ooit hebben gezien! Bij de meeste watervallen kun je ook het water in en dat wilde Sigrid dan ook gaan doen ter afkoeling na een fikse wandeling. Eenmaal in het water kwam ze hier snel van terug, dan maar niet afkoelen! Wat bleek: zwemmen er allemaal visjes in het water, die zodra je stil staat zich op je voeten (en handen) afvliegen en hier aan beginnen de sabbelen. Als zo'n voetmassage waarin je je voeten in een bak met water en visjes stopt, maar dan in de natuur, en niet alleen kleine visjes maar ook een stuk grotere. Cornelis heeft een halfuur met zijn voeten in het water gezeten en al zijn eelt er af laten eten. Sigrid vond het maar niks!;) De woensdags zijn we naar de bekende brug over de river Kwai geweest. Deze brug is gebouwd tijdens de WOII in opdracht van de Japanners, en maakt onderdeel uit van de spoorlijn die destijds gebouwd werd van Thailand naar Birma. Bij de bouw hiervan zijn heel veel Aziaten en Westerse krijgsgevangenen gestorven, waaronder ook 2830 Nederlanders. De spoorlijn is zelf maar 21 maanden gebruikt, voordat deze werd platgebombardeerd. Nu ligt er nog een deel van de spoorlijn, voor elke dode een biels (ong. 100.000 in totaal!). De brug lijkt een normale brug, maar door het verhaal erachter toch wel indrukwekkend om te zien.

Woensdag 2 oktober, de savonds, zijn we begonnen aan onze reis richting Chiang Mai, gelegen in het noorden van Thailand. Om 6 uur zou de minibus bij ons hostel zijn, zodat we ruim op tijd in Bangkok zouden arriveren, waar onze trein om 10 uur zou vertrekken. Uiteraard was de minibus een halfuur te laat (qua tijden kun je hier nergens van op aan!) en moesten we ook nog een halfuur in de rij staan bij het tankstation. Weg was ons uur speling en onze chauffeur sprak ook nog eens geen Engels. Stress!!!! We vroegen hem of hij ons direct naar het treinstation kon brengen ipv naar de Khao San Road, maar dit begreep hij niet/wilde hij niet begrijpen. Na een beetje boos te zijn geworden werden we in een ander busje gepropt. Even kregen we er weer vertrouwen in, maar toen bleek dat ook deze chauffeur ons niet naar het treinstation ging brengen. Hier waren we dus niks meer op geschoten, dachten wij. We hadden de hoop al opgegeven want de eerste chauffeur had ons verteld dat het zeker zo'n 2,5 uur-3 uren naar Bangkok was. Maar wonder boven wonder presteerde de tweede chauffeur om de afstand in twee uren af te leggen (we hebben onderweg iedereen ingehaald en zelfs door rood gereden). De chauffeur was onze held!! (dit hebben we dan ook gewaardeerd met een ruime fooi) Ruim op tijd zaten we dus toch nog in de nachttrein:) In de nachttrein hadden we een upper en een lower bed, waarvan het lower bed de volgende ochtend kon worden omgetoverd in twee bankjes. Ondanks het getril/geschud, de stops en geluiden hebben we beide toch nog redelijk kunnen slapen. Tot dan toe leek de reis prima te gaan, totdat we om 10 uur ineens stilstonden en niet verder konden ivm een of ander ongeluk. Uiteindelijk kwamen we vijf uur later dan verwacht aan in Chiang Mai (6 uur savonds ipv 1 uur smiddags). Al met al bijna 24 uren onderweg geweest! Maar gelukkig hadden we leuke (Argentijnse) buren in de trein, spelletjes en genoeg te eten mee. En we zijn er al een beetje op ingesteld dat alles hier langer duurt dan je vantevoren wordt verteld, dus het we vonden het niet heel erg.
In Chiang Mai een voor ons doen best luxe hotel gevonden (met warm water en zwembad) voor slechts 250 baht (= ong 6,25 euro). Via Maurice had Cornelis het nummer van Tong gekregen, een Thai die hier in Chiang Mai woont. Met hem en Hector, een Spaanse jongen die via couchsurfing bij Tong in zijn apartement verbleef, zijn we savonds naar de Riverside bar geweest. Erg gezellig en super goede muziek/bands!! Op weg terug naar ons hotel kwamen we erachter dat we onze tas waren vergeten. Net op dat moment smste Tong dat hij deze mee had genomen naar huis en dat we deze morgen weer zouden krijgen. Mooooi! Of.. toch niet.. onze sleutel zat er nog in! En toen konden we hem natuurlijk nooit weer bereiken. Uiteindelijk, toen hij thuis (ver buiten het centrum van Chiang Mai), zag hij onze vele gemiste oproepen. Hij beloofde ons deze te komen brengen, maar dit duurde nog wel even omdat hij wel een eindje rijden van de stad woonde, onderweg overal politie stond met alcoholcontrole die hij liever niet tegen wilde komen en hij ook nog even wat eten moest onderweg;) En wij maar wachten.. bij de mac. Het rare was dat de mac snachts vol zat met huiswerkmakende tieners, heel raar... Uiteindelijk lagen we pas 3 uur in bed, maar wij waren allang blij dat we onze tas weer hadden!! De volgende dag zijn we met Tong en Hector op scootertjes de Doi Suthep Mountain op gegaan. Eerst hebben een (weer) een tempel bekeken, de Wat Phra Thad Doi Suthep. Een bezoek aan Chiang Mai is niet compleet zonder een bezoek aan deze tempel schijnt. Wij vonden er niet veel aan. Gewoon weer een tempel zoals die er hier zoveel zijn. Daarna zijn we, dwars door de bushbush, naar een hele mooie waterval gelopen. Dit was wel heel erg de moeite waard! De tocht er naar toe (en vooral weer terug, want toen moesten we alleen maar klimmen) was heel erg zwaar, maar wel heel speciaal om op zo'n mooie plek te zijn waar bijna nooit iemand komt. Dit was ook te merken aan het feit dat er geen pad naartoe liep en dat we steeds over omgewaaide bomen ed moesten klimmen. Savonds zijn we met Tong uiteten geweest naar een Japans restaurant. Wij vonden het erg leuk dat hij ons de omgeving van Chiang Mai wilde laten zien!

Zaterdag 6 oktober zijn we begonnen aan een driedaagse jungletrek. Onze groep bestond uit 9 mensen: 5 Engelsen, 2 Nederlanders en wij. Een erg gezellige groep! Aangekomen in de jungle gingen we eerst een tochtje maken op de rug van een olifant. Natuurlijk, net deze dag regende het pijpenstelen, dus onze poncho's konden uit de verpakking. Waarschijnlijk door de regen ook duurde onze rit wat korter dan gepland, maar wij vonden het wel lang genoeg. Het zat absoluut niet comfortabel en we vonden het ook best wel zielig voor de beestjes. Ze zitten met een poot vast aan een ketting, worden bestuurd met hun oren en het mannetje dat onze olifant bestuurde had ook nog een ijzeren staaf met scherpe punten in zijn hand, al heeft hij deze gelukkig niet gebruikt!! Een hele rare/speciale ervaring om eens op de rug van zo'n reusachtig beest te hebben gezeten, maar wat ons betreft ook de laatste keer. Vervolgens vervolgden we onze reis door de jungle te voet. Het was een zware tocht, mede doordat het door de regen erg glad was en we veel minder grip hadden. En onze guide Bond (van James Bond, zijn echte naam zijn we nooit te weten gekomen:p) had er een aardig tempo in. Een uurtje of vier in de middag kwamen we dan eindelijk aan in hilltribe village, boven op de berg (met een SCHITTEREND uitzicht), waar we die nacht zouden overnachten, met z'n allen in een bamboehut. Als diner kregen we heerlijke chicken curry en de rest van de avond hebben we met de hele groep buiten gezeten. Luisterend naar Bonds (zich steeds weer herhalende) grapjes, zijn stopwoordje "aaaaaaaah", zijn liedjes met gitaar en vooral een erg gezellige avond gehad!! De volgende ochtend vertrokken de Engelsen eerder dan wij, aangezien zij maar een tweedaagse tocht deden en wij een driedaagse. Het waren erg gezellige mensen en je kon er zeker mee lachen. Maar we vonden het ook erg leuk om alleen met Detlev en Sabine, het Nederlandse stel, verder te gaan (en natuurlijk Bond niet te vergeten!). Wij vertrokken pas om half 11 en hadden dus nog even tijd om te relaxen, het kleine dorpje te bekijken en ons dagboek bij te werken. Bij dit laatste werd Sigrid geholpen door een heel schattig driejarig meisje dat hier woont;) In dit dorpje is maar 1 school, met maar 1 leraar, en dus ook maar 1 klas. Sommige kinderen gaan daarna door naar Chiang Mai, maar de meesten niet aangezien hier geen geld voor is.. Tijdens onze tocht deze tweede dag hebben we nog veel mooiere dingen gezien dan de eerste dag: eerste prachtige uitzichten, daarna echte jungle en hele mooie watervallen. Om een uurtje of vier arriveerden we bij ons volgende verblijf, aan de rivier. Opnieuw een prachtig plekje. Cornelis en Detlev hebben hun best gedaan een paar vissen te vangen, maar het bleef helaas bij hele kleintjes en een krab. Deze hebben we uiteraard savonds wel boven het kampvuur gehad, maar er zat niet veel smaak aan. De kleine visjes hebben we gewoon in zijn geheel opgegeten, heel apart. Alleen de kop durfden we niet aan, dus dat hebben we aan een Thai overgelaten die deze zo zonder enige twijfel in 1x opat. Het is maar wat je lekker vindt..:P Savonds opnieuw heerlijk gegeten, spelletje gedaan en bij het kampvuur gezeten. Opnieuw een erg gezellige avond. De laatste dag moesten we nog een klein stukje lopen, voordat we aankwamen bij de rivier waar we zouden gaan raften. Dit zou een uur duren, maar wij waren na iets meer dan een halfuur al bij het eindpunt. Een beetje jammer! Wel bijna met de boot over de kop geslagen, maar dan was dan ook het enige stukje spanning. Daarna gingen we nog op een bamboovlot, wat helemaal niks voorstelde;) Maar ach.. we hebben verder een GEWELDIGE trip gehad, dus wat maakt het uit!

Terug in Chiang Mai zijn we weer teruggegaan naar hetzelfde hotel. Savonds hebben we gepooled in een van de cafeetjes. De volgende dag (gister) hebben we kookcursus gevolgd. Erg leuk! Savonds afgesproken met Detlev en Sabine om foto's uit te wisselen en een spelletje te spelen onder het genot van. Een gezellige avond gehad. De hele avond hadden we er al grapjes over gemaakt dat ze straks op straat ofzo moesten slapen opmdat hun hostel dicht zou zijn. Iemand van het hostel had namelijk gezegd dat ze er tot 11 uur in konden komen, maar wij dachten allemaal dat dit wel wat mee zou vallen. Niet dus. Om half 2 zat alles potdicht. En vindt dan nog maar eens een slaapplek.. Uiteindelijk hebben ze bij ons op de kamer geslagpen, op een een stapel dekens die Detlev nog ergens op de gang had gevonden. Nadat zij vannochtend weer naar hun hostel zijn gegaan hebben wij uitgechekt en zijn we richting het bussstation gegaan. De bus naar Chiang Rai blijkt pas om half 2 te vertrekken, waardoor wij nu drie uren moeten wachten.. Vervelend, omdat er weer een dag weg is (we hadden verwacht een uurtje of 12/1 wel in Chiang Rai te zijn). Maar nu hebben we wel mooi even tijd om jullie op de hoogte te brengen van onze belevenissen hier in Thailand;) Vandaag gaan we dus naar Chiang Mai en vrijdag vertrekken we vanaf Thailand met een boot over de Mekong River naar Luang Prabang in Laos. Weer een ander land, met andere mensen en een andere cultuur. We houden jullie op de hoogte!!!