Sabaidee Sven, Beer Lao en Noodlesoup - deel 2
Blijf op de hoogte en volg Sigrid en Cornelis
31 Oktober 2012 | Laos, Don Det Tok
Dinsdag 16 oktober zijn vanuit Luang Prabang naar het prachtige noorden vertrokken. Bijna iedereen gaat van Luang Prabang gelijk zuidwaarts en slaat het noordelijkste gedeelte van Laos. Juist om deze reden hebben wij ervoor gekozen om wel een uitstapje hiernaartoe te maken, even los van de backpackroute, even anders dan anders. En het is er prachtig!! Gelijk toen we Luang Prabang uitreden konden we al zien dat Laos een stuk armer is dan bijvoorbeeld Thailand. Waar in Thailand de kleine houten hutjes eerder uitzondering dan regel is, woont hier in Laos bijna iedereen in die hutjes. Na een lange reis, de nodige misselijkheid en vooral ook enorm mooie uitzichten kwamen we tegen de avond aan in Luang Namtha. De drie volgende dagen hebben we twee dagen een (schakel)moterbike gehuurd en een dag zijn we gaan kayakken. Op deze manier hebben we enorm veel van de prachtige natuur gezien en van hoe de mensen hier leven in de dorpjes. Ze wonen dus in kleine houten huisjes, erg dicht op elkaar. Zonder privacy. Als je tegen de avond door zo'n dorpje rijdt is men zich gewoon aan het douchen midden op straat, vaak bij de enige douche van het dorp, bestaande uit een koude straal water. Het toilet is een hokje met een gat in de grond, die vaak ook gedeeld moet worden met meerdere gezinnen, en waar vaak niet eens een deur in zit. Een dergelijk toilet zijn we trouwens al vaak op onze reis tegengekomen en hier zijn we dan ook al aan gewend. Kinderen hebben kleren met gaten en vlekken aan, als ze aan al kleren aan hebben, want het komt ook veel voor dat ze in de blote kont of helemaal naakt over straat lopen. Je ziet het hier allemaal. De mensen moeten keihard werken, staan al heel vroeg op (rond half 6 sochtends) en werken door tot een uur of 5. Luxe kennen ze hier niet. Laos maakt dan ook deel uit van de groep armste landen ter wereld, al is men wel druk bezig hiervan af te komen (later, meer in het zuiden heben we ook wel gezien dat het de goede kant op gaat). Als je van de (hobbelige) hoofdweg afgaat zijn er alleen nog maar zandwegen. Maar toch... ze hebben wat ze nodig hebben: een dak boven hun hoofd, stromend water, genoeg te eten.. ze lijken gelukkig. Je ziet ze veel lachen, zijn enorm aardig. Vooral de kinderen zijn zo lief en schattig. Om verliefd op te worden! Als je door de straten loopt/fiets/rijdt roepen ze allemaal "Sabaideeeee" (wat hallo betekent) en zwaaien ze of willen ze je een high five geven. Fantastisch! De eerste dag op de moterbike waren we naar Muang Sing gereden. Hier eenmaal aangekomen begon het te plenzen. Niet zo erg, dachten wij, we moesten toch even ergens eten. Maar toen de regen twee uren later nog steeds niet was gestopt dachten we daar wel anders over. Toch maar op weg teruggegaan: Cornelis met rugzak voorop en regenponcho aan, Sigrid met Cornelis zijn vest en op blote voeten (om de birkenstocks niet nat te maken) - vast een komisch gezicht. Door de regen was het pad enorm glibberig en op sommige stukken, waar ze om de een of andere vage reden de weg eruit hadden gehakt, bijna onbegaanbaar. Maar we hebben het gered! Wel helemaal nat en koud, dus we waren blij dat we in dit hostel een warme douche tot onze beschikking hadden! De tweede dag hebben we onderweg een slang(etje) gezien. Een groepje jongetjes wilde hem verjagen en liepen achter het beestje aan, slippers gooiende (een hele lange trap ap). Grappig om te zien! Die avond zaten we ergens een drankje te doen in het enige barretje van Luang Namtha. Daar raakten we aan de praat met een Nederlands stel. Al heel toevallig om Nederlanders tegen te komen in Luang Namtha dachten wij. Nog toevalliger werd het toen zij heel dicht bij Sigrid in Groningen bleken te wonen en zij, Marjo, de directe collega van Johannes (broer van Cornelis) bleek te zijn. Wat is de wereld toch klein. De derde dag gingen we kayakken. Cornelis en Sigrid in 1 kayak leek eerst niet zo'n goed idee. We gaven elkaar de schuld dat we niet recht gingen en wisten het beide beter. Verassend;) Maar uiteindelijk bleken we een goed team. De volgende dag wel spierpijn! Tijdens het kayakken hebben we drie dorpjes bezocht en hebben we onder andere een schooltje bezocht. Dit bestond uit twee kleine lokaaltjes (hokjes, wanden van gevlochten bamboe) en dus twee klasjes. Eentje met kinderen van 6-8 jaar en de andere van 9-12 jaar. Als ze daarna nog naar school willen/kunnen moeten ze naar een dorp verderop, en een uniform dragen. Onderweg op de moterbike zijn we vaak groepen schoolkinderen tegengekomen, op de fiets of lopend, en natuurlijk 'sabaideeee' roepend. Dat in Luang Namtha niet zoveel toeristen komen is wel te merken aan dat alles om 9 uur dicht gaat. En ook de guesthouses gaan dicht op de tijd die hen uitkomt, en dan kom je er ook niet meer in. Wij hebben 1 avond meegemaakt dat we toevallig ook vroeg naar bed wilden en om 9 uur terugliepen naar het hostel, toen we zagen dat ze de luiken al aan het dicht doen waren. Wij vroegen waarom ze nu al dichtgingen. "Because we are tired" was het antwoord. Jammer voor de mensen die nog niet binnen waren!
Zaterdag 20 oktober hebben we de lange rit terug naar Luang Prabang gemaakt. Een prachtige rit, dat wel. Na elke bocht weer een nieuw adembenemend uitzicht, maar helaas ook weer een nieuwe golf van misselijkheid voor Sigrid. En dit keer ging het dan ook niet goed, ondanks de pilletjes. We waren dus blij toen we eindelijk weer in Luang Prabang waren. Die avond hebben we opnieuw een film gekeken bij het boekenwinkeltje, even lekker bijkomen van de vermoeiende rit. En daarna drankjes gedronken bij de bar ernaast. De barman liet ons allerlei shotjes en cocktails proeven waar we niets voor hoefden te betalen. Ideaal! En hier zagen we ook de "bn-ers" weer die we ervan verdenken ons te achtervolgen: Roos en Vincent van 'oh oh cherso'. Ze zaten al bij ons in hetzelfde hostel in Chiang Mai, Thailand, waar we ze dus meerdere keren zijn tegengekomen. En nu, bijna twee weken later, hier in Laos. We zijn benieuwd waar ze nog meer op zullen duiken.
Zondag 21 oktober hebben een relaxdagje gehouden. Alleen wat te voet door het stadje gelopen, de heuvel opgeklommen om van het uitzicht te genieten, en verder vrij weinig gedaan. Savonds zijn we naar de nightmarket gegaan. Een erg leuke en gezellig markt waar ze heel veel leuke dingetjes verkopen. We kwamen er achter dat je hier ook heel erg lekker kunt eten. Je mocht zelf je bord vol scheppen met eten en dat werd dan voor je gewokt, voor slechts 10.000 kip pp. Verder kun je er nog veel meer eten krijgen. Er ligt zelfs een heel varken. En dit alles in een smal steegje, waardoor het een erg knus en gezellig geheel is. Jammer dat we dit pas op de laatste avond ontdekken!
Maandag 22 oktober stappen we opnieuw in een minivan. Deze keer gaat de tocht naar Vang Vieng. De weg is beter, dus we hebben goede hoop. Maar dit keer lijken we het minder te hebben getroffen met de driver. Deze meent niet af te hoeven remmen voor de bochten en geeft de hele reis vol gas. En dat op een weg waar je geen 100 meter rechte weg hebt. Alleen maar bocht na bocht na bocht. Ook deze keer ging het dus niet goed, ondanks dat Sigrid al uit voorzorg voorin was gaan zitten. Helaas leek de driver geen begrip op te kunnen brengen en ging hij ook na de kots-stop vrolijk door met gas geven:S Wel was het uitzicht opnieuw fantastisch. Het is hier weer heel anders dan in noorden, maar ook prachtig. Ook rondom Vang Vieng. We hadden het ons voorgesteld als 1 grote party-place, maar hadden niet bedacht dat het hier ook nog mooi kon zijn. Vang Vieng staat bekend om haar tuben, hetgeen inhoudt dat je in een rubberen band in de rivier drijft. Dit hoeft opzich niet gevaarlijk te zijn, maar aan de rand van rivier bevinden zich vele barretjes waar gratis of goedkope drank en drugs aan werd geboden en waar je ook aan een liaan de (ondiepe) rivier in kon slingeren. Dit heeft ervoor gezorgd dat er alleen al in 2011 22 doden zijn gevallen. Toen in september dit jaar weer twee Australiers zijn omgekomen heeft de regering besloten de barretjes te sluiten. Een hele verstandige beslissing. Al hebben wij ook gehoord dat dit is om een goede indruk te maken bij de rest van de wereld, aangezien het Asia-Europa congres dit jaar in Laos plaatsvindt. Hopelijk is dit niet de enige reden! Maar terug naar Vang Vieng.. Hier is het nu erg rustig, omdat de hele stroom toeristen die speciaal hiervoor naar Laos komt dus nu niet meer komt. Het hele dorp leeft hier van de toeristen, dus dat is wel heel erg zonde. Gelukkig hebben wij precies het goede guesthouse uitgekozen, dat nog wel vol zit en waar het erg gezellig is. Gelijk de eerste avond al hebben we vrienden gemaakt met een Nederlander, Zuid-Afrikaan en een Mexicaan en hebben we samen met hun en de mensen die zij hier al kenden een erg gezellige avond gehad in de Irish bar. De eerste avond hebben we tijdens het eten 'family guy' gekeken, hetgeen hier samen met friends in elk restaurant wordt gedraaid. Heit zou het hier dus ook wel naar zijn zin hebben;)
De volgende dag zijn we samen met ons nieuwe vrienden naar de Blue Lagoon gegaan, een helderblauw meertje waar je in kunt zwemmen, jumpen vanaf een 5 meter hoge boom of slingeren met een liaan. Velen komen hier verkoeling zoeken en het is er dus erg gezellig. Aan het eind van de middag hebben we samen met Edwin (de Nederlander) en Hendrik (de Zuid-Adrikaan) besloten dat we toch nog wel willen gaan tuben, ook al is het nu heel anders dan het voorheen was. We hebben er ons eigen feestje van gemaakt en wat drank ingeslagen voor onderweg. Eenmaal aangekomen bij de rivier bleek dit toch niet zo makkelijk mee te nemen op de tube. Dan maar op het droge (een eilandje met stenen midden in de rivier) opdrinken. Daar hebben we iets te lang gezeten waardoor we in het donker weer aankwamen in Vang Vieng. Maar we hebben het super gezellig gehad en heel slap zitten ouwehoeren en ook genoten van de prachtige natuur om ons heen. En onderweg toch nog ergens aangegaan bij een local voor een drankje. Zoals gezegd, het was heel anders dan het voorheen moet zijn geweest, maar het was top!! Savonds is Cornelis weer met de mannen op pad geweest. Sigrid is vroeg naar bed gegaan omdat ze zich niet topfit voelde en er morgen weer een lange reis voor de boeg staat.. Gelukkig is deze reis beter verlopen. Maar hierover zullen we de volgende keer schrijven. Genoeg voor vandaag!
Liefssssss
-
31 Oktober 2012 - 17:43
Arne En Antje:
Wat weer geweldig om te lezen! Wel jammer zeker dat de tijd zo snel gaat... ;)
Veel plezier de komende maand, we blijven jullie volgen.
Tut A&A
-
31 Oktober 2012 - 18:36
Ties En Cobi:
Hoi, ondanks dat we wekelijks skypen blijft het leuk om weer een reisverslag te lezen. Komt deel 3 vandaag ook nog? We missen "the loop" nog. Het wordt wel tijd dat jullie weer eens een tijdje naar Nederland komen, al was het alleen maar om je Nederlands weer wat op te halen. Neem die fiets maar mee. Deze is een stuk netter dan je eigen.
groetjes -
31 Oktober 2012 - 19:01
Cor:
Hoi C en S,
Ik heb weer genoten van jullie verslagen. Veel plezier nog de laatste maand en hopelijk wordt Sigrid niet zo vaak met wagenziek
Cor -
31 Oktober 2012 - 19:22
Karin:
Wauw...leuk om weer te lezen wat jullie allemaal beleven. Veel plezier nog de komende tijd en ik kijk weer uit naar jullie volgende belevenissen !! GENIET !! -
31 Oktober 2012 - 21:10
Janny:
he mensen van het goede leven!
Wat weer geweldig om te lezen!Dat zal afkicken worden, straks in Nederland, als er niemand meer naar jullie zwaait.Geniet nog de laatse maand en ik wil best vaker deze leuke verslagen lezen.
groetjes Janny -
08 November 2012 - 16:52
Geert En Jikje:
Hallo S en C
Wij hebben genoten van een rondreis door turkije, maar kijken nog steeds uit naar jullie
wereldverhalen. Super alleen vast graag iets minder misselijk voor sigrid.
Heeeeel voorzichtig kunnen jullie ook beginnen met aftellen dus geniet van de laatste weken.
groetjes geert en jikje
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley